PUBLIKACJE

Właściwość sądu w sprawie o alimenty

Wniesienie pozwu o alimenty wiąże się często z problemem w zakresie ustalenia właściwości sądu, do którego należy wnieść taki pozew. Ustalając właściwość należy odwołać się do zasady wyrażonej w art. 27 Kodeksu Postępowania Cywilnego, który stanowi, że sądem właściwym będzie ten sąd, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania. Z kolei zawarty w art. 32 K.P.C. przepis umożliwia również wytoczenie powództwa o roszczenie alimentacyjne przed sądem właściwym zgodnie z miejscem zamieszkania uprawionego. Za uprawnionego należy rozumieć powoda lub osobę małoletnią, którą najczęściej będzie reprezentował drugi małżonek.

Rozstrzygnięcie kwestii świadczeń alimentacyjnych

            Warto podkreślić, że możliwość rozstrzygnięcia kwestii świadczeń alimentacyjnych istnieje również podczas postępowania rozwodowego małżonków. W postępowaniu tym można żądać zabezpieczenia świadczenia alimentacyjnego na czas trwania procesu oraz ustalenia przyszłych obowiązków alimentacyjnych po zapadnięciu wyroku rozwodowego.

            Ustalenie odpowiedniej właściwości sądu może sprawić szczególne trudności w przypadku, gdy osoba upoważniona oraz zobowiązana będą miały miejsca zamieszkania lub pobytu w różnych państwach. W takiej sytuacji należy odnieść się do przepisów Kodeksu Postępowania Cywilnego dotyczących jurysdykcji krajowej w procesie. Art. 1103(3) K.P.C. stanowi, iż do jurysdykcji sądów polskich będzie należała sprawa o alimenty w przypadku, gdy powodem jest uprawiony, który ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu w Rzeczpospolitej Polskiej. Artykuł ten reguluje również odpowiednią właściwość sądu w przypadku, gdy kwestia alimentów jest rozstrzygana wspólnie ze sprawą małżeńską – właściwość sprawy małżeńskiej za każdym razem będzie pociągała za sobą odpowiadającą właściwość także w kwestii alimentów.

            W przypadku, gdy nie jest możliwe powołanie się na wyżej wymienione przepisy, a jurysdykcja sądu nadal nie została ustalona, należy odnieść się do Ustawy Polskie Prawo Międzynarodowe, która w art. 63 odsyła do rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.Urz. UE L 7 z 10.01.2009, str. 1). Rozporządzenie to ma zastosowanie do spraw transgranicznych na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej i stanowi, że sądami, które mają jurysdykcję do rozpoznania spraw dotyczących zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich są sądy zwykłego miejsca pobytu pozwanego lub wierzyciela.

            Na mocy postanowień rozporządzenia strony mają swobodę w wyborze sądu, który będzie właściwy do prowadzenia sprawy. Wybór ten jest jednak ograniczony do sądu państwa członkowskiego, w którym jedna ze stron ma zwykłe miejsce pobytu lub którego jedna ze stron jest obywatelem. Natomiast w przypadku zobowiązań alimentacyjnych między małżonkami lub byłymi małżonkami wybór ten ogranicza się do sądu mającego jurysdykcję w sprawach małżeńskich lub sądu państwa członkowskiego będącego ostatnim wspólnym zwykłym miejscem pobytu małżonków przez okres co najmniej jednego roku. Kwestią wartą podkreślenia jest, iż wyżej wymienionej możliwości wyboru sądu nie stosuje się, jeżeli sprawa dotyczy zobowiązań alimentacyjnych wobec dzieci poniżej 18 roku życia.

            W przypadku, gdy sprawa transgraniczna będzie prowadzona pomiędzy stronami których państwo nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej, jurysdykcję regulować będzie najczęściej odpowiednia umowa międzynarodowa łącząca oba państwa.

            Prawidłowe ustalenie właściwość sądu w sprawie o świadczenia alimentacyjne jest kwestią niezwykle istotną z uwagi na fakt, iż w przypadku wniesienia pozwu z pominięciem właściwości zostanie on odrzucony, a tym samym sprawa nie zostanie rozpatrzona.

71 721 50 70 | webowy.maniak@gmail.com | Website | + posts

Prawnik specjalizujący się w sprawach rozwodowych i rodzinnych we Wrocławiu