Opieka naprzemienna

Opieka naprzemienna oznacza, że dziecko mieszka zarówno u jednego jak i u drugiego rodzica w porównywalnym czasie. Model ten nie jest popularny w Polsce z kolei cieszy się on bardzo dużą popularnością w krajach skandynawskich czy zachodnich.

Ten rodzaj opieki zdaje egzamin przede wszystkim jeżeli rodzice nie są ze sobą skonfliktowani i potrafią współpracować w kwestiach związanych z wychowaniem dziecka przez co jego dobro nie jest zagrożone. Sądy opiekę naprzemienną orzekają, jeżeli taki układ pomiędzy rodzicami już funkcjonował bądź jest realna szansa, że będzie się on w przyszłości sprawdzał, a dziecko ma potrzebę dużego udziału w codziennym życiu zarówno mamy jak i taty.

Przykładowo dziecko może na przemian w jednym tygodniu mieszkać u mamy, a w kolejnym u taty; w jednym miesiącu wakacyjnym u jednego z rodziców, w drugim – u drugiego.

Opieka naprzemienna – kwestie, które sąd bierze pod uwagę to m.in.:

• poprawne relacje pomiędzy rodzicami
• wiek dziecka i jego więź z obojgiem rodziców
• kompetencje wychowawcze każdego z rodziców

Problemem modelu opieki naprzemiennej mogą być również trudności techniczne, czyli np. znacznie oddalone od siebie miejsca zamieszkania obojga rodziców, a co za tym idzie całkowita zmiana środowiska dziecka, znaczna odległość od szkoły itp.

Podkreślenia wymaga fakt, że pojęcie opieki naprzemiennej nie jest bezpośrednio określone w ustawie jaką jest kodeks rodzinny i opiekuńczy – natomiast potocznie ten termin jest używany i funkcjonuje on obrocie prawnym. Terminem opieki naprzemiennej posługuje się jednak ustawa z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie szczególnych warunków realizacji rządowego programu „Dobry start”.

Najbardziej zbliżonym artykułem znajdującym się w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym do terminu opieki naprzemiennej jest art. art. 58 § 1 oraz § 1a  KRO. Artykuł mówi o tym, że Sąd może orzec o wspólnym wykonywaniu władzy rodzicielskiej zarówno w przypadku przedstawienia pisemnego porozumienia jak również, gdy wniosku takiego nie ma. Sąd kieruje się przede wszystkim dobrem dziecka. Ten rodzaj opieki z pewnością wymaga olbrzymiej dojrzałości i wzajemnej współpracy rodziców żyjących w rozłączeniu, bezproblemowej komunikacji i szczególnej obserwacji dziecka i jego akceptacji dla takiej formy kontaktów z rodzicami.